گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، شاهرود، ایران
چکیده: (89 مشاهده)
سابقه و هدف: امروزه تنها دانش و مهارت آکادمیک برای ارائهی خدمات سلامت باکیفیت،کافی نیست.با وجود پیچیدگیهای محیط درمانی، اخلاق بخش جدانشدنی تصمیمگیریهای درمانی است و بیتوجهی به آن میتواند بر کیفیت خدمات ارائهشده و سلامت سازمانی اثر سوء بگذارد و این مطالعه با هدف بررسی ارتباط هوش اخلاقی با برخی عوامل جمعیت شناختی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی 101 نفر از کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، که به شیوه سرشماری وارد مطالعه شدند، در سال 1403 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیتشناختی و پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل بود. داده های جمع آوری شده وارد SPSSنسخه 18 شده و با کمک آمار توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل شدند و سطح معناداری (001/0P=) در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 45/2±55/25سال بود. بین هوش اخلاقی و متغیرهای جنسیت (001/0P=)، وضعیت تاهل (001/0P=)، محل سکونت(001/0P=) و وضعیت بومی (001/0P=) رابطه آماری معنادار برقرار بود. بین هوش اخلاقی با رتبه تولد (784/0P=)، معدل (337/0P=) و وضعیت سهمیه (442/0P=) رابطه آماری معنادار برقرار نبود. وضعیت نمره هوش اخلاقی در بیشتر کارورزان ضعیف 63 (4/62%) بود و میانگین کلی نمره هوش اخلاقی 42/67±23/12 بود. نتیجه گیری:با توجه به سطح نمره هوش اخلاقی ضعیف در بیشتر کارورزان پزشکی، نیاز به بازنگری در دستورالعمل های اخلاقی جهت توسعه هوش اخلاقی وجود دارد.
Paryab S, Mehryar H, Dashtipor M, Vahedi H, Garkaz O. Investigating the relationship between moral intelligence and some demographic factors in students of Shahroud University of Medical Sciences. mededj 2025; 14 URL: http://mededj.ir/article-1-544-fa.html
پاریاب سحر، مهریار حمید رضا، دشتی پور مرجان، واحدی حمید، گرکز امید. بررسی ارتباط هوش اخلاقی با برخی عوامل جمعیت شناختی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شاهرود. مجله آموزش پزشکی. 1404; 14 ()