دوفصلنامه آموزش پزشکی

مقدمه: آموزش بیمار مهمترین نقش پرستار در مراقبت بیمار محور است و جزو مسولیت آنها بوده ولی متاسفانه موضوع بی مفهوم توصیف شده. افزایش بینش مدیران به نگرش پرستاران در آموزش بیمار برای برنامه ریزی مدیریتی به انها کمک خواهد کرد لذا این مطالعه جهت بررسی موانع آموزش بیمار از دیدگاه پرستاران مراکز آموزشی درمانی بابل انجام شد.
 

روش پژوهش: این پژوهش به روش تحلیل محتوای قرار دادی، با مشارکت ۲۰ پرستار انجام شد. محیط پژوهش بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل و جامعه پژوهش و نمونه ها پرستاران آنجا بودند. انتخاب مشارکت کنندگان مبتنی بر هدف، روش گلوله برفی و استراتژی حداکثر تنوع بود. دادها با مصاحبه­ نیمه ساختار یافته فردی جمع آوری و با تحلیل محتوی گرانهایم و لاندمن^[۱] (۲۰۰۴) تحلیل شد. مدیریت داده با نرم افزار MAXQDA۱۰ بود.
 

یافته‌ها: از تحلیل داده ها۱۱طبقه اصلی و ۴درونمایه شامل: موانع مدیریتی (عدم حمایت از سوی مدیران جهت رفع نیازهای آموزشی، غفلت آموزشی)، موانع مرتبط با پرستاران (کمبود وقت بدلیل تراکم کاری زیاد، بی اعتقادی به آموزش، عدم وجود انگیزه کافی)، موانع مرتبط با بیماران (ضعف دانش و نا آگاهی بیمار، اعتقاد متزلزل، وضعیت جسمی و روحی نامناسب بیمار)، موانع سازمانی (عدم تناسب تعداد بیمار و پرستار، تجهیزات ناکافی، محیط نامناسب جهت آموزش) استخراج شد.
 

نتیجه گیری: چالشهای آموزش بیمارشامل موانع مدیریتی، سازمانی،موانع مربوط به بیمار و پرستاری است که موانع مدیریتی و پرستاری محسوس تر بوده لذا همسوسازی مدیران در این زمینه و افزایش مهارتهای اموزشی پرستاران ضروری است.