دوفصلنامه آموزش پزشکی

سابقه و هدف: جراحی بای‌پس عروق کرونر )CABG( به‌ عنوان درمان استاندارد برای بیماران مبتلا به انسداد شدید عروق کرونر شناخته می‌شود. اضطراب و درد پس از جراحی از مشکلات شایع این دسته از بیماران است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مراحل جراحی بای‌پس عروق کرونر بر میزان اضطراب و درد پس از عمل با تکیه بر تأثیرات آموزش‌های فردی و تعاملی و اهمیت بومی‌سازی رویکردهای آموزشی در ایران انجام شد.
مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌تجربی بوده که طی آن ۱۰۰ بیمار تحت CABG به‌صورت تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تقسیم شدند. گروه مداخله آموزش چهره‌به‌چهره دریافت کردند، درحالی‌که گروه کنترل مراقبت‌های روتین قبل از عمل را دریافت نمودند. داده‌ها از طریق پرسـشنامه مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه اضطراب اسپیلبرگر (STAI) و پرسشنامه کوتاه درد (BPI) جمع‌آوری شده و با استفاده از نرم‌افزار SPSS در سطح معناداری ۰۵/۰ تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته ها: تغییرات میانگین تعداد ضربان قلب (۰۰۱/۰P≤)، فشار خون سیستولیک (۰۰۱/۰P≤)، فشار خون دیاستولیک (۰۴۵/۰P=)، سطح اضطراب آشکار (۰۰۱/۰P≤) و شدت درد (۰۰۱/۰P≤) بین دو گروه در طول زمان از نظر آماری معناداربود. آزمون تی مستقل نیز نشان داد که بین این دو گروه از نظر اضطراب پنهان تفاوت آماری معناداری وجود داشت (۰۳۷/۰P=).
 نتیجه گیری: آموزش از طریق آماده‌سازی بیماران برای جراحی و افزایش آگاهی آن‌ها، تأثیر مثبتی بر کاهش اضطراب و درد پس از CABG دارد و می‌تواند شاخص‌های فیزیولوژیکی بیماران را بهبود بخشد. این روش به‌عنوان یک مداخله غیر دارویی مؤثربر کاهش اضطراب و درد توصیه می‌شود.