سابقه و هدف: امروزه یکی از شاخصهای کشورهای توسعه یافته را نقش نظام آموزش عالی در فرهنگ و تمدن سازی می دانند. شناخت ابتکارات و احساسات دانشجویان نسبت به فرهنگ و روابط اعضای کلاس برای برنامه ریزی، تغییرات مثبت، سازماندهی و دگرگونی دارای اهمیت است و نحوه برداشت دانشجویان از فرهنگ کلاسی و احساس آنها در مورد رفتار مدرسین و همکلاسی ها، نیز می تواند منجر به بروز رفتارهای سازگار یا ناسازگارانه گردد. هدف این پژوهش تعیین فرهنگ کلاسی از دیدگاه دانشجویان دانشکده پیراپزشکی و بهداشت دانشگاه علوم پزشکی گلستان بوده است.

مواد و روشها: مطالعه توصیفی حاضر  به روش مقطعی در بین240 دانشجوی دانشکده های پیراپزشکی و بهداشت که در نیمسال دوم سال تحصیلی 94-93 اشتغال به تحصیل داشتند با روش نمونه گیری تصادفی اجرا گردید. داده ها از طریق دو پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد ارزیابی فرهنگ کلاسی استفان رابینز  که دارای 8  سوال با مقیاس پنج ارزشی لیکرت از کاملا موافقم تاکاملا مخالفم می باشد گردآوری شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های کای اسکوئر و همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: نتایج نشان داد  که 73/3 جمعیت نمونه را زنان و 26/2 درصد دیگر را مردان تشکیل داده اند. 53 درصد دانشجویان خوابگاهی و 47 درصد غیر خوابگاهی بوده اند. میانگین فرهنگ کلاسی در بین دانشجویان 4/986±27/45 بود. فرهنگ کلاسی باز (بیشتر از 30) 35%، بنیابینی(29-20) 55% و بسته (پایین تر از 20) 10% در میان دانشجویان بود. نتایج تحلیلی پژوهش نشان داد که بین فرهنگ کلاسی با متغیر های رشته (p=0.000)، سکونت (خوابگاهی و غیر خوابگاهی) (p=0.059) و معدل (p=0.023) رابطه ای معنادار وجود داشت ولی بین متغیرهای سن (p=0.791)، جنس (p=0.299)، بومی و غیر بومی بودن (p=0.452) و وضعیت تأهل p=0.604)) رابطه معناداری وجود نداشت.

نتیجه گیری: از دیدگاه اکثر دانشجویان فرهنگ حاکم بر کلاسهای درسی فرهنگ بنیابینی بود و بیان روشن اساتید از انتظاراتشان، تعامل و ارتباط بیشتر با دانشجویان و بکارگیری روشهای دانشجو - محور می تواند منجر به برقراری ارتباط بیشتر بین استاد و دانشجو و دانشجویان با یکدیگر و ایجاد فرهنگ باز و صمیمی شده و به عنوان راهکاری جهت افزایش فرهنگ کلاسی که عامل مهم و موثری در عملکرد تحصیلی می باشد  ارایه شود.