آقای سلیمان سراوانی، خانم ناهید اسماعیلی، خانم خدیجه رضایی کیخایی، خانم لیلی رضایی کهخایی، خانم زهرا اسماعیلی،
دوره ۱۰، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۴۰۰ )
چکیده
سابقه و هدف: ارزیابی درونی مقدمه‌ای برای بهبود کیفیت است و این ارزیابی اولین مرحله اعتباربخشی تلقی می‌شود که در آن اعضای گروه آموزشی دانشگاه هدف‌های گروه را تصریح و عملکرد آن را مورد قضاوت قرار می‌دهند، سپس نقش خود را بازنگری کرده تا در راه آینده مطلوب، گروه آموزشی با برنامه‌ریزی در اجرای آن گام‌های اولیه را بردارند. مطالعه حاضر با هدف انجام ارزیابی درونی گروه آموزشی پزشکی اجتماعی و تعیین درجه مطلوبیت گروه مذکور به منظور شناسایی نقاط قوت و ضعف و ارائه راهکار‌های لازم جهت پیشرفت و بهبود آن ها انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه سال ۱۳۹۹در سطح گروه آموزشی پزشکی اجتماعی شامل مدیرگروه، اعضای هیات علمی و دانشجویان از طریق توزیع پرسشنامه کشوری ارزیابی درونی گروه‌های آموزشی صورت گرفت. سوالات مربوط به پرسشنامه‌ها شامل ۷ عامل، ۲۵ ملاک و ۱۲۵ نشانگر بود و هرکدام از نشانگر‌ها در سه درجه مطلوب، نسبتا مطلوب و نامطلوب درجه‌بندی شدند. در نهایت داده‌ها وارد نرم‌افزار شده و مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات حاصل از عامل های رسالت اهداف و جایگاه سازمانی،دوره های آموزشی،هیات علمی،دانشجو، راهبرد های یاددهی-یادگیری ، امکانات و تجهیزات آموزشی و پایان نامه و فرصت های مطالعاتی و سمینار ها به ترتیب۵۹/۱، ۵۰/۱، ۳۱/۱، ۵۲/۱، ۹/۱، ۶۲/۱ بود.
نتیجه‌گیری: با عنایت به نتایج حاصله ، وضعیت گروه در بیشتر قسمت ها مطلوب و نسبتا مطلوب بود ولی در بعضی از قسمت ها از کیفیت خوبی برخوردار نبود که باید گروه پزشکی اجتماعی در صدد رفع نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت براید.
