خانم رقیه اکبری، آقای سید کامران سلطانی عربشاهی، آقای علیرضا منجمی،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۱ )
چکیده
سابقه و هدف: استدلال بالینی از مقوله های مهم در پزشکی می باشد و آموزش آن به طرق مختلف می تواند توانایی دانشجو در نزدیک شدن به تفکر حرفه ای را تسریع کند. بعلاوه آموزش های مکمل در کنار آموزش بالینی می توانند در موارد کاهش مواجهه با بیمار ، باعث پیشبرد آموزش بالینی شوند.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی به روش مشاهده موردی می باشد که در آن گروه مورد به روش سناریونویسی تحت آموزش استدلال بالینی قرار گرفت و پس از آزمون دو گروه با تست های KF و DTI مقایسه گردیدند. براساس نمرات آزمون علوم پایه قبل از مطالعه یکسان بودند.
یافته‌ها: در این مطالعه ۶۰ نفر در دو گروه مورد و شاهد (هر گروه ۳۰ نفر) با آزمون DTI و KF مقایسه شدند. متوسط نمره DTI در گروه مورد ۳/۱۵±۴/۱۵۱ و متوسط نمره در گروه شاهد ۲/۱۷±۸/۱۵۱ بود که نمرات در دو گروه مورد و شاهد معنی دار نبوده است (۹۲۲/۰ (P-value=. متوسط نمرات KF در گروه شاهد۵/۴±۳/۳۶ و در گروه مورد۲/۸±۲/۳۰ بود که نمرات در گروه مورد به طور معنی داری از گروه شاهد بالاتر بوده است (۰۰۱/۰ (P-value=.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که آموزش به روش سناریو نویسی در کوتاه مدت می تواند در ارتقا با نمره KF و استدلال بالینی موثر باشد ولی افزایش نمره DTI به زمان آموزش بیشتری نیازمند است.
