گروه بیماری های داخلی، دانشکده پزشکی، مرکز تحقیقات آموزش علوم پزشکی، مرکز آموزشی درمانی فیروزگر، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
چکیده: (2165 مشاهده)
سابقهو هدف: استدلال بالینی از مقوله های مهم در پزشکی می باشد و آموزش آن به طرق مختلف می تواند توانایی دانشجو در نزدیک شدن به تفکر حرفه ایرا تسریع کند. بعلاوه آموزش های مکمل در کنار آموزش بالینی می توانند در موارد کاهش مواجهه با بیمار ، باعث پیشبرد آموزش بالینی شوند. مواد و روشها:این مطالعه از نوع نیمه تجربی به روش مشاهده موردی می باشد که در آن گروه مورد به روش سناریونویسی تحت آموزش استدلال بالینی قرار گرفت و پس از آزمون دو گروه با تست هایKFوDTIمقایسه گردیدند. براساس نمرات آزمون علوم پایه قبل از مطالعه یکسان بودند. یافته‌ها:در این مطالعه 60 نفر در دو گروه مورد و شاهد (هر گروه 30 نفر) با آزمونDTIو KFمقایسه شدند. متوسط نمرهDTIدر گروه مورد 3/15±4/151 و متوسط نمره در گروه شاهد 2/17±8/151 بود که نمرات در دو گروه مورد و شاهد معنی دار نبوده است (922/0 (P-value=. متوسط نمراتKFدر گروه شاهد5/4±3/36 و در گروه مورد2/8±2/30 بود که نمرات در گروه مورد به طور معنی داری از گروه شاهد بالاتر بوده است (001/0 (P-value=. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که آموزش به روش سناریو نویسی در کوتاه مدت می تواند در ارتقا با نمره KF و استدلال بالینی موثر باشد ولی افزایش نمره DTI به زمان آموزش بیشتری نیازمند است.
