سابقه و هدف: امتحان جامع مهمترین آزمون دانشجویان مامایی است که می تواند توانایی های حرفه ای آنان را ارزیابی نماید. لذا این مطالعه به منظور تعیین عوامل تاثیر گذار بر نتیجه امتحان جامع در این گروه از دانشجویان انجام گردید. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 69 دانشجوی کارشناسی مامایی شرکت کننده در 3 دوره اخیر امتحان جامع انجام شد. دانشجویان بر اساس میانگین نمره امتحان جامع به دو گروه موفق و ناموفق تقسیم شدند. نتیجه امتحان جامع در قالب 3 عامل روانشناختی، دموگرافیک و سابقه تحصیلی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات از طریق پرسشنامه پژوهشگر ساخت و نیز از طریق تکمیل پرسشنامه اضطراب TAI جمع آوری گردید. یافته ها: میانگین نمره امتحان جامع در دانشجویان مامایی 1/8±13/9 بود بر این اساس 62/3 (43) نفر در این آزمون موفق گردیدند. بین دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک تفاوت معنی داری وجود نداشت. اما میانگین معدل پائین دوره تحصیلی و نمره اضطراب با موفقیت در امتحان جامع ارتباط معنی داری را نشان دادند (P<0/001). آزمون همبستگی نشان داد که وضعیت ارتباط والدین در خانواده نیز در موفقیت دانشجویان در امتحان جامع نقش معنی داری دارد (05/0 > P )     
  (R= 0/516). نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه، سابقه تحصیلی و عوامل روانشناختی بیشترین تاثیر را بر نتیجه امتحان جامع داشند. لذا بهتر است برنامه ریزی آینده در جهت بهبود وضعیت تحصیلی دانشجویان و نیز استفاده از مشاوره روانی برای کاهش اضطراب آنها بخصوص در زمان امتحان گردد.